Psalms 147

1هلّلویاه، زیرا خدای ما را سراییدننیکو است و دلپسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2خداوند اورشلیم را بنا میکند و پراکندگان اسرائیل را جمع مینماید.

3شکسته دلان را شفا میدهد و جراحتهای ایشان را میبندد.

4عدد ستارگان را میشمارد و جمیع آنها را به نام میخواند.

5خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6خداوند مسکینان را برمیافرازد و شریران را به زمین میاندازد.

7خداوند را با تشکّر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8که آسمانها را با ابرها میپوشاند و باران را برای زمین مهیّا مینماید و گیاه را بر کوهها میرویاند.

9که بهایم را آذوقه میدهد و بچّههای غراب را که او را میخوانند.

10در قوّت اسب رغبت ندارد، و از ساقهای انسان راضی نمیباشد.

11رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانیکه به رحمت وی امیدوارند.

12ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13زیرا که پشت بندهٔای دروازههایت را مستحکم کرده و فرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14که حدود تو را سلامتی میدهد و تو را از مغز گندم سیر میگرداند.

15که کلام خود را بر زمین فرستاده است و قول او به زودی هر چه تمامتر میدود.

16که برف را مثل پشم میباراند، و ژاله را مثل خاکستر میپاشد.

17که تگرگ خود را در قطعهها میاندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18کلام خود را میفرستد و آنها را میگدازد. باد خویش را میوزاند، پس آبها جاری میشود.

19کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20با هیچ امّتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانستهاند. هلّلویاه!
Copyright information for PesOV