Psalms 147
1هلّلویاه، زیرا خدای ما را سراییدننیکو است و دلپسند، و تسبیح خواندن شایسته است! 2خداوند اورشلیم را بنا میکند و پراکندگان اسرائیل را جمع مینماید. 3شکسته دلان را شفا میدهد و جراحتهای ایشان را میبندد. 4عدد ستارگان را میشمارد و جمیع آنها را به نام میخواند. 5خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. 6خداوند مسکینان را برمیافرازد و شریران را به زمین میاندازد. 7خداوند را با تشکّر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. 8که آسمانها را با ابرها میپوشاند و باران را برای زمین مهیّا مینماید و گیاه را بر کوهها میرویاند. 9که بهایم را آذوقه میدهد و بچّههای غراب را که او را میخوانند. 10در قوّت اسب رغبت ندارد، و از ساقهای انسان راضی نمیباشد. 11رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانیکه به رحمت وی امیدوارند. 12ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. 13زیرا که پشت بندهٔای دروازههایت را مستحکم کرده و فرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. 14که حدود تو را سلامتی میدهد و تو را از مغز گندم سیر میگرداند. 15که کلام خود را بر زمین فرستاده است و قول او به زودی هر چه تمامتر میدود. 16که برف را مثل پشم میباراند، و ژاله را مثل خاکستر میپاشد. 17که تگرگ خود را در قطعهها میاندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ 18کلام خود را میفرستد و آنها را میگدازد. باد خویش را میوزاند، پس آبها جاری میشود. 19کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. 20با هیچ امّتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانستهاند. هلّلویاه!
Copyright information for
PesOV